Sonsuzluk Şiiri - Nihat Görmez

Birden durdu ayaklarım
Sokağın orta yerinde
Sonsuzluğa takıldı gözlerim
Uçsuz,bucaksız
Zifiri bir karanlık sardı her yanımı
Bütün cisimlerden arındım artık
Kulaklarımdan bütün sesler
Ve gözlerimden bütün renkler silindi
Birden İsa nın o boynu bükük duruşu
canlandı hayalimde
Ellerini bana uzatmış bakıyordu
Etrafında mumlar ışıl,ışıldı
Gök yüzünde asılı duran kandiller gibi
yolumu aydınaltıyor
Sen geliyorsun aklıma ve çocuklarım,
Çocuklarım geçiyor hayalimden
Tutunmak istiyorum ama tutunamıyorum
Bir boşluk uçsuz bucaksız
Her şey yok oluyor
Bir hiçlik hakim oluyor git gide her yere
Tutunmak için çırpındığım tek cisim o karşımda
Ellerini bana uzatmış bir gölge gibi
Beni taşıyor o sonsuzluğa
Mumlar ışıl,ışıl yolumu aydınlatıyor
Gök yüzünde asılı duran kandiller gibi.