Ne bir gülüş,ne bir acı,
hissiyatsız sonsuzluğun içinde saatsizce geçen bir gece işte..
Büyüklerimiz söylerdi tarihin tekerrûr ettiğini..
ve beklerdik aşinası bir olayla tekerrûr misali takvim yapraklarında geçen zamanı..
Gördüklerimiz bizi aldattı..
çünkü tarih değil tekerrûr eden,insandı..
ilk yapılanlar hataydı..
bilmiyorlardı,
ikincisine kalkışmak dâhi,ahlâkı anlamından çıkarmatı..
Defalarca okumuşken tarih kitaplarının en alt satırlarında,
bilirken koca bir imparatorluğu yıkabilecek bir kadın gücünün varlığını,
Şimdi hazırlıksız yakalanmış gibi durmak yakışmıyor suretime..
ama yinede biliyorum ki; yıkılan bir imparatorluk değildi,
imparatorlukta var olmayacak kadar gıpta edilebilecek bir yuva idi..
Belkide hazırlıksızlığım buna iliklenmişti..
Ne acıyorum,ne gülüyorum..
Şimdi artık,neyselere takılıyorum..
Ve sonsuzluk hiç söylenmeyen adım oluyor,
adımın gizlisinde..
Kayıt Tarihi : 28.8.2010 04:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!