S esin soluğun kesildiği gün,cesedin gümbürtüyle devrildiğini görürsün.
O'na kavuştuğunu sandığının yanılsamasıdır,
N aaşın sukûnetle evrenler katettiği zaman.
S ana yük sandığın azığın azlığına hayıflan!
U tançtan gözlerin yere indiğinin resmidir.
Z ahir olup kebairlerin, dillendiğini bil.
L acivert mi, kızıl mı, koyu bir karanlık mı lahdin.
U zunluğu, inceliği çare midir?
K uytu bir yalnızlık en son hissettiğin.
11.03.2010
Kayıt Tarihi : 11.3.2010 18:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yakup Onat](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/03/11/sonsuzluk-100.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!