Sonsuzluğun Yolcusu Şiiri - İrfan Karadoğan

Hüzün yağmuru sağanak mevsimi
Zamanı gelmemiş rüyalarımda
Uyudum uyanmadım
Hava soğuktu
Ben miyim sırtını dönen ben miyim yarını olmayan
Baharı yaşamayan ben miyim?

Öksüz akşamlar gibi sarılıp karanlığa
Kaybolup yiter miyim
Tek başına kalabalıklar içinde
Ardına bile bakmadan
Selamsız sabahsız
Çekipde gider miyim?

Sen fesleğenler altında uzanmış yatan
Kadife güllere sarılı
Kendinden büyük kendinden sevdalı
Kendinden yiğit delikanlı
Sen sonsuzluğun yolcusu
Üşüyen adam!

Yürürken dilinde tekbir
Adımlarında sessizliğin çığlıkları yankılandı
Fermanı yazıldı kaderin
Hakka yürüdü emriyle Hakkın
Tecelli eden takdir
Tekbir tekbir tekbir
Ya Allah Bismillah Allahuekber!