Sonsuzluğun Sonu Şiiri - İbrahim Ünlü

Sonsuzluğun bile sonu vardır
Sen sonu olmayan bir şeysin
Öpüşünden tanırım seni
Gözlerindeki yaradan…
Acımasız olma bana o kadar
Kimselerin bilmediği
Karanlılara söylediğim sözlerim vardır benim de
Eleştirilerim,
Ve yitmemiş yorumlarım gibi…

Tenhanda sevişir müebbet gölgem
Yaprağının altında giyinir tehlikeli hayvanım
Ve cebimde birkaç TNT taşırım…
Ücra bir aşk derinliğinde
Azımı veririm sana
Çoğunu almak için…

Uçar gülümseyen bakışların
Gözümün önünde ölür birkaç çocuk
Sonsuzluğun bile sonu vardır
Gözlerin sonu olmayan bir şey!

Bir zamanlar gördüğüm bir düş bu
Karanlıkta bir leke
Bir iz gidişinin ardı sıra
Hurma ağacından bir asa Musa için
Gökyüzünden herhangi bir yıldız
Aşk mahiyetli
Lakin şiir maksatlı gözlerin…

Gecenin koyu mavi kıyafetine dökülen
Yıldız simi yalanlar
Kekik kokulu keder kırıntıları serpilen
Temeli atılan bir sevdanın sonsuzluğu…

Sen sonu olmayan bir şeysin!