Sonsuzluğun sokulmuş Şiiri - Oktay Çekal

Sonsuzluğun sokulmuş

Gönül dağımda, duygularım bulut olmuş.
Önünü göremez bir haldeyim.
Sanki gök kubbe yarılmış, içinden…
Bir ömür sakladığım, sevdam dökülüyor.

Damla oluyorum bir an, her yere savrulan.
Sen boşluğunun uçurumuna doğru…
Artık her şey karanlık, ruhum karamsar.
Uğruna göze aldığım, aşk çiçeğim soluyor.

Gözlerimde bir karalık, sabaha güneşin doğmuyor.
Dört tarafıma baktığımda, hayat hep loş…
Gördüğüm başıboş bir yalnızlığın nefesi.
Ellerim sarmaş dalaşken, sensizlik zindanım oluyor.

Aşka hüküm kesilmiş, yüreğime dökülmüş.
Bir nehir gibi çağlayan, gür duygular ekilmiş.
Zihnimde kör bakış, içimde hep sen varken.
Hayatıma her gece, sonsuzluğun sokulmuş.

Oktay ÇEKAL
28.09.2016-16.07