Gündüzlerin simsiyah karanlığında,
En tarumar dert bahçesine
Keder tohumlarını tek-tek saçtım;
Umut filizlerinin
Boy attığını görmek için...
Karanlık gecelerin aydınlığında,
Gönlümün en geniş köşesine,
Çile yumaklarını tel-tel açtım;
Benliğimdeki gam kafeslerinin
Daha büyüğünü örmek için...
Tan yeri ağarırken
Güneşle doğdum yeniden.
Sardım, yeryüzünü taradım.
Hüznü taç yaptım başıma,
Benliğimi bulmak için...
Ufukların kızıllığı kararırken,
Düşüncelerle boğuştum derinden.
Çöllerin kumsallarında aradım.
Serapları attım ardıma,
Sonsuzluğun sinesine sokulmak için...
22 Ocak 2004 Perşembe, Danimarka-Køge 00:29
Necmi ÜnsalKayıt Tarihi : 27.2.2004 15:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!