Sonsuzluğun Sevgisi Şiiri - Emrah Şenli

Ne zaman sevdim seni
Ne zaman vuruldum
Bana her şeyi dünyada unutturan
Gözlerini hatırlıyorum

Sanki bu dünyadan değildin de
Bir sonsuzluktan kopup gelmiştin
Acılarım vardı
Yüreğime gömmüştüm
Bana hep güler yüzünü hatırlatırdın

Bense hızına erişemediğim
İhanetlerin kayboluşların
Yalnızlığın ortasında sarılabileceğim
Bana küçücük bir umut verebilecek
Birini bekliyordum

Bu bekleyiş yoruyordu
Ve bazen işte bu deyip
Yanlış duygularda
Yanlış oyunların aktörü oluyordum

Sahi hangi baharın ürünüydün sen
Hangi toprakta tohumdun
Hangi güneş büyüttü seni
Hangi suları içtin kana kana

Ne çok soru geliyor aklıma sana dair
Yanıtlanmasını istiyorum ama
Her soruda sana hayranlığım
Biraz daha artıyor

Ben sana maviyi anlattım
Aşkın mavisini
yüreğin mavisini
Sense kırmızıyı severdin
Ve kırmızıdan konuşurdun
Ateşin kırmızısını
tutkunun kırmızısını

Ben mavileri sunarken sana
Sen kırmızılarla gelecektin bana
Ve dünyada hiçbir renk
Birbirine bu kadar uyumlu olmayacaktı
Ama olmadı

Ancak seni var bilmek
Seni yaşamak
Seni yüreğimin yarısı saymak
İçimde tarifi olmayan
Bir yaşama sevinci yaratıyor
Hayatın bütün olumsuzluklarına karşı
İnanılmaz bir direnme gücü veriyor.

Sana duyduğum aşk
Madem ezeli
Madem öncesi yok
Sonrası da olmasın
Bir sonsuzluğa taşısın bu sevgiyi
Senin geldiğin yere…

eylül 2003