Beni içine çekiyor o sonu olmayan derin bilinmezlik!
Sanki tüm olayların ufkunda bir ben var senden ötede...
O evrenin tüm kalıplarını bir kenara bırakıp sana geliyorum.
Sonsuzluğa bir adım daha yaklaştığımı biliyorum.
Hissediyorum...
O bitmek bilmeyen karanlığın ardından,
Elbet herşey bir güneş gibi parlayacak.
Ve o an geldiğinde;
Zamandan ve mekandan yoksun ruhumla,
Uzaklardan sana hep gülümseyeceğim AŞKIM...
Ziya Yüzerler
Kayıt Tarihi : 9.3.2022 22:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!