Sonsuzluğun Kapısı Şiiri - Adem Kacar 2

Sonsuzluğun kapısında durdum düşümde.
Eğildim baktım yarım asır.
Açamadım kapısını bir türlü.
O kadar yaklaşmışım ki bir adım kalmış
Bir adım daha atabilsem sonsuz olacağım.
O adım varya, ah o adım!!!
Atamadım, korktum.
Ağır geldi nefsime....
Geride kalan hayat kucak açıp
Çağırdı arkamdan her defasında.
Açtım kollarımı koş, der gibi...
Ama çare yok aldandım,koştum...
Daha beterini tatmak için acıların.
O kadar kalleşliğe,
Onca vicdansızlığa rağmen yine koştum.
Sen de koşardın...
Bir gün gelir anlarsın.
Yorulmuş, mecalin kalmamıştır.
Kucak açan hayat yapmıştır yapacağını
Hani o vazgeçemediğin, inandığın hayat...
İnsan ya hakkını vermeli bu hayatın
Ya da hırpalanmadan bırakmalı.
Ölüm bile yalnız görürken hesabını
Kime güvenip de böbürlenirsin hala?