Kimseler yok meydanlarda yalnızlık gecenin tek hakimi
Kör topal olsa da yankılanır kaldırımlarda ayak sesleri
Geceyi sağır eden bir çığlık ki ayaklanır dertlerin cümlesi
Sokak lambasının etrafında ürperir bir adamın cesareti
Karanlığa karışır kaybolur bir adam hiç yaşamamış gibi
Yoktur hiç kimsesi uzanmış yatar boylu boyunca ölü gibi
Ölüm uykusunda ecelle baş başa kalır gözünde yarın hayali
İliklerine kadar dert işlemiş yakar yalnızlık alev alev kan gibi
Gece sanki saçlarından matem süzüyordu kaldırımlara
Gökyüzü benziyordu karanlığı besleyen dipsiz kuyulara
Sonu yoktu bu karanlığın sonu yoktu bu yalnızlığın hayatta
Bir adam döner döner kaybolur sonsuzluğun girdabında…
08/06/2009
MEKSEN KILINÇ
Kayıt Tarihi : 13.6.2009 11:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!