Sonsuzluğun Adamı Şiiri - Gürsel Çopur

Ey hicran kazanlarında kaynamış adam..!
Pervane olmuşsun nur esintileriyle
Mükellef kaynağın hep senin dostundu
Sabrın en lezzetli gıdası dolmuştu eteklerine
Yol yordam bilmezlere yağmur gergefiydin
Somaki düşler insanlık semasına rahmet yağdırır
Bin kisve giyse de değişmez bu renk
Yıldızlar kardeşin,güneşse kalbin..
Budur inanç eksenli kopmayan dal

Sayfalar dize ve dile gelmiş anlatıyor
Ketum ciltler toz barikatını süpürüyor
Bir örümcek ağı karınca yolcusuna yelken açıyor
Kıvamına ermiş Barla bahçesinde..
İnce gönlün perde perde saçıldığı bir yerdi
Asrın kehkeşan kucaklarını açtığı demde

Etrafındaki solmayan hâle, serum da istemez
Bir masum vaveylaya pranga vurulmayınca
Ebed adımları iz taşır muhabbet çölüne
Sıcaklığını hissettiğin her yere abone olursun
Kalp sultanlığı böyle bir hazineydi
Vuslat yakınlığı şahittir buna