Sonsuzluğa Yürüyor Şiiri - Adem Korkmaz

Bahtım poyraz rüzgarları gibi inat
Çıkarıp göğsümden kalbimi
Yeryüzünün bütün ahını doldurdu
Bütün feryatlar figanlar
Poyraz olup esti,esti...

Kasevet kahır urganıyla bağladı
Kalemime ıstırabı mısra yaptı
Kaybetmeyi düşlerime gölge yaptı
Boğdu...Boğdu...

Doğru hangisi? Yanlış hangisi bulamıyorum.
İşte bu hayasız urganı kıramıyorum.

Meleklerim hüzünlü! Şeytan muzaffer!
Nur arıyorum sevgili!
Gözlerini göster!

Muradım kılınırken,
En önemlisi duam
Kaybetmenin sonsuzluğuna yürüyor...

Gözlerim Kudüs de kaldı.

Ellerim Çeçenistanda gül arıyor.
Ah! Kalbim Lübnan da yanıyor.
Bağdatta ruhum tiriyor
Anılarım Bosnada,Keşmirde kaldı.
En önemlisi davam,ülküm,sevdaam
Yokluğun sonsuzluğuna yürüyor.

O kadar istememe rağmen!
Sevmeyi öğretmedin!
Gözlerime perçin!
Yüreğime kan oturdu.

Herşeyi öğrettinde
Ölmemeyi Öğretmedin! ...