Sonsuzluğa kapanıncaya kadar

Ben seni hep akşam üstüleri kaybediyorum.
O yüzden sevmiyorum akşamları, Başka nedeni yok…
Ben sana hep sabahları kavuşuyorum,
Ondandır sabahı anarken gözümdeki incinin parlaması…
Sen de özletmesen kendini kalıversen yanımda, yamacımda.
Ne olacak sanki telin mi dökülür be zalim?
Kapsak çocuklarımızı, Kavrasak sürsek götürsek beraberimizde,
Bize götürsek bilinmezlimizdeki bize…
Dönmesek başkalarının dünyasına, Kalsak kendi alemimizde.
Aramasak kimseyi, bizi başkaları arasa da bulamasa kapanan gözkapaklarımızın ardında…
Aşkla kapanan gözpınarlarımızda birbirimizi bulsak, Kaybetmezcesine…
Sarsa sarmalasa kollarımız sadece birbirimizi,
Gözlerimiz sadece birbirimize açılsa, sonsuzluğa kapanıncaya dek…

11 Mayıs 2012 03:02 (XI)