Sonsuzluğa iki yürek Şiiri - Serdar Yusuf

Sonsuzluğa İki Yürek

Beyaz kelebekler dolandı
saçlarımın karasında.

Kanatların arasında
sana, yıldızlara,
sonsuzluğun nefesine açılan bir yol vardı.

İlk kez uçmak istedim,
gökkuşağının taze nefesi kadar.

Yüreğimde açan papatyalar,
güller ülkesinin rüzgârında titredi,
ateşle ıslanmış.

Aşk, sadece iki kelimeye sığdı:
“Sonsuzluğa iki yürek yeter.”

Gece düşerken gözlerime,
ayın kutsal ateşiyle
senin gölgen belirdi.

Saçların Atlantis’in baharı gibi,
gözlerin Antarktika kadar saf.

Yanaklarındaki kızıl alev,
karanlığın gizemli ışığını örttü.

Seni cennetin vahasında
bir karanfil dalına konmuş buldum;

Selara ve Elyra perilerinin avucunda.

Gözlerin okyanus kadar derin,
gülüşün masum bir kıvılcım gibi.

Beyaz ve mavi renklerin,
mavi zambakta saklı bir sayfa.

Güneşe ve aya tutunmuş,
kainatın kutsal melodisini fısıldıyordu.

Selara’nın rüzgârında savrulan ışıklar,
Elyra’nın gülüşünde saklı ateş.

Perilerin dokunuşunda
yıldız tozları hayat buldu.

Aşkın, sonsuzluğun ateşiyle yoğrulmuş.
İçimizdeki gizemli ışığı tutuşturdu.

Bir yıldızın kalbinde,
bir rüzgârın kanadında,
iki yürek, evren kadar büyük,
iki ruh kadar özgür…