Sonsuzluğa Giden

SONSUZLUĞA GİDEN

Sonsuzluğa giden yolculuk gibi
Karadelik uzar sonsuza dibi
Galaksiler nerde ben yeryüzünde;
Kim olacak acep yolun galibi.

Tren yolculuğu uzayıp gider
Teker ray üstünde tiktak’lar eder
Boz tepeler kıraç beller aşılır;
Yollar bitmez sanki gücüyle öder.

Pencere önünde oturuyorum
Sağıma soluma bakınıyorum
Bir anlık dalsamda hayallerini;
Cismini solduran sis görüyorum.

O an belirsizce aniden uçup
Sitem bırakarak gizemli kaçıp
Muallakta duran düşünceler mi;
Giden gidecektir hüzünler saçıp.

Atomu parçalar hasret çekişim
Bir devin aşkıdır çile içişim
Evrende yitik iz bulunur mu ki?
Işık hızı ile sevgi ekişim…

Uzaya bakarım bulurum diye
Arz kürede durmak yaşamak gaye
İSMAİLOĞLU der her şey boş şimdi;
Ümit bağlanmaz ki boş olan şeye.
- 10.01.1961 – Narlı/Maraş

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul