SONSUZLUĞA GİDEN İNSAN (*)
Ruhumu kamçılar ölüm pençesi
Uçar beyazlarla o kuş serçesi
Uçsun, gitsin Meleklerle efendim
Nuruna bürünmüş yüzün perdesi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim