Doğum günün Şiiri - Atsız Alp

Bugün senin günün…
Belki gülüşlerin çiçek açtı,
Belki dostların etrafında,
Belki bir mum üfleyip yeni dilekler tuttun…
Ama ben, içimden yalnızca bir isim fısıldadım: Sen.

Hatırlıyor musun, bir zamanlar bir çift göz,
Sana bakarken dünyayı unutuyordu?
İşte o gözler hâlâ aynı,
Yıllar geçse de, yollar ayrı düşse de,
Seni her hatırladığında,
İçinde bir yangın gibi yanmaya devam eden…

Belki adımı çoktan unuttun,
Belki de hiç aklına gelmiyorum artık.
Ama ben, seni unutamadım.
Unutmak istedim mi, onu bile bilmiyorum…
Bildiğim tek şey, içimde bir yara olduğu
Ve o yaranın asla kabuk bağlamadığı…

Bugün doğum günün.
Benimse, senden habersiz seni kutladığım bir gün…
Ellerim boş, sesim sessiz,
Ama içimde bir dua var, adını taşıyan:
Mutlu ol…
Gözlerin hiç solmasın, gülüşün eksilmesin.
Ben olmasam da,
Gönlün hep bahar koksun…

Belki bir daha hiç karşılaşmayacağız,
Belki sesin, rüzgârın taşıdığı bir masal olacak bana.
Ama bir gerçek var ki hiç değişmeyecek:
Sen benim içimde, sonsuzluğa fısıldanmış bir ad olarak kalacaksın…

Doğum günün kutlu olsun,
Benim en güzel yanım,
Ve en büyük kaybım…