Ölecek adam
Hastayken iyileşmeye yüz tutarmış.
Ansızın ölüverirmiş sonra.
Sana olan tutkum, ,
Son günlerde pek arttı.
Seni her gün görüyordum
Ve gülümsüyordun bana.
Şimdi artık
Görmek istemiyorsun gibi,
Hayır görmüyorsun bile! ..
Ölüm! ..
Tek kurtuluş kapısı...
Ayrılıktan daha az acı,
Bir anlık,
Bir tutam,
Izdırap ve gözyaşı.
Ölüm... ölüm... ölüm...
Yağsın üstüme yağmur gibi.
Yine de titremem
Korkum yok ıslanmaktan.
Cennete bile gitmek istemem.
Sensiz cennet köşklerini neyleyeyim?
Cehennemde her an senin ateşinle
Yanıp yanıp kavrularak
Tekrar dirileyim,
Yine seni düşünerek.
Sesin, dudakların, gözlerin, kirpiklerin
Ve siyah saçların,
Bir kor parçası gibi
Parça parça gönlüme düşsün.
Paramparça olsun kalbim.
Ayrılan her parçada
Sen
Tekrar
Yeniden doğ! ..
Kurtuluş yok senden,
Senin tutkundan biliyorum! ..
Ne yazık ki,
Dünyalarımız ayrı.
Cennette doğmuşsun sen,
Bir meleksin! ..
Cehennem zebanisiyim ben
Yakarım
Kendi kalbimi durmadan,
Senin ateşinle
Sonsuzluğa dek...
(Akhisar,06.02.1970)
Mustafa Süreyya SezginKayıt Tarihi : 30.6.2002 11:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Süreyya Sezgin](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/06/30/sonsuzluga-dek.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!