Kaç yıldız topladın gökyüzünden..
Kaç çiçek boyadın milyonlarca renge.
Ellerin kaç bedene can verdi
Sonsuzluğu avucunun içinde tutup,
Ne zaman uçurdun bir kuş gibi?
Sen ey hayat!!
Senin ile aldığım her nefes
Kaf dağı kadar gizemli.
Ve sen ey hayat!
Seni tanıdığım günden beri,
Bütün ölümleri yenip,
İçiyorum ölümsüzlük şarabını...
Her gün yepyeni sahnelerde
Yepyeni perdeler önünde..
Kanat takıyorum söylenmemiş sözlere.
Ben bu hayat sahnesine çıktığımdan beri
Varlığa can veren bütün atomlar alkışa durdu.
Perde kapandığında bil ki,
Ölüm bitecek ve ben sonsuzluğu tutacağım bir ucundan.
Kayıt Tarihi : 16.4.2021 00:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sonsuzluk aşkı'nın dışavurumu
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!