Sonsuzluğa Şiiri - Edibe Toğaç

Yeniden gelsen diyorum keşke
Dokunabilsen yeniden o ıssız yüreğime
İçimdeki o yaralı öksüz çocuğun sesine yeniden ses olabilsen
Her gün boğulmamak için çırpındığım şu hayatta
Durmaksızın kanayan yaralarımı keşke birlikte sarabilsek

Bilebilseydin diyorum keşke bir an bile aklımdan hiç çıkmadığını
Görebilseydin kalbimin senin için hâlâ nasıl attığını
Dinmeyen bir hasrete mahkum kaldı şimdilerde ruhum
Keşke diyorum bazen keşke
Kavuşabilseydi yüreğim seninle yeniden özgürlüğüne

Şimdi ise kayıp bir yolcuyum hayat denen bu hanede
Yüreğim bile hazır o son ziyaretcinin artık gelmesine
Biliyorum bir tek o zaman dinecek acılarım
O zaman bitecek içimdeki sönmeyen bu yangın
Etimle kemiğimle paramparça düşlerimle karışacağım işte o gün sonsuzluğa