Hani bir şey vardı diyordum,
Yalnız gözlerinden okuduğum.
Beni içine çeken yüzünün...
Belki haftalarca öylesine baktım sandığım.
Fakat her bakışta içine hapis kaldığım.
Bana ait olan ne varsa şimdi senin.
Senin saydıklarında benim.
Bir yere ait olmam gerekiyorduysa da anladım.
O yer yanın senin.
Göğüs kafesin ah! Biliyorsun benim..
Sorsan söyleyemezdim şimdiye dek,
Ne var adına dediğim benim..
Şimdi sen varsın, nefesine dek.
Ve sevgilim...
Bana ait olduğunu hissettiğim ilk adam.
Ve bana ait dediğim son aşk senin..
Sonsuza dek.
Sonsuzluğun benim..
06.12. 2021
Rabia Nurşah AtamanKayıt Tarihi : 24.4.2023 10:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!