Sonsuzdakine Şiiri - Afet Kırat

Bahtın beyaz bağrına bağlayıp bedenini
Kâh aktı kâh durdurdu devranın ırmağında.
Görmedi gülüşlerin giziyle gidenini
Çırpınıp can vererek ömrün ten tuzağında.

Çıldıran çağlayandan akıp gitti zamanı
Çığlıklar deldi göğü dinlemedi âmânı
Gözlerinde birikti damla damla her anı
Uykuya daldı birden doğduğu kundağında.

Sahipsiz saltanatın kıvılcımlar saçıyor
Yanardağdan lav gibi yüreğime akıyor
Semadaki selamın çınlatıyor çakıyor
Gülücükler kayboldu çatlayan dudağında.

Sen ey toprağın gülü, sen ey dertli sevgili
Hasret miydin yerlere ak kundağa düşeli
Fırtınaya dönüştü şimdi zamanın yeli
Sonsuzda benimlesin ben senin uzağında.