Sonsuza Kadar. Şiiri - Nermin Akkan

Gidişler sancılı olur derler!
Duyardım başka ağızlardan.
Böylesine hazır değildim be gülüm.
Gök gürlemeyi kesti,
Hıçkırıklarımın nidasından.
Yalnızdım, kimsesizdim, ağladım tuluğa kadar.

Tırnaklarımın dibine tortulandı,
Yırtılan toprağın bağrı.
Kâinatı inletti adına yapılan çağrı.
Koynuna almayan toprağa sitem vardı.
Arşın bütün katmanlarını keder sardı.

Gözyaşlarımla beslendi diktiğimiz çamın kökleri.
Domino etkisiyle yerlendi gelecek planları.
Aynı makberi parsellemiştik,
On metre ak şal siparişlemiştik.

Birlikte verilecekti salamız.
Birlikte kılınacaktı namazımız,
Aynı avuca dökülecekti rahmet duamız.

Sen misin katili tüm duygularımın.
Zaman mı çıkardı at gözlüklerimi.
Ya da bir yıldırım düşüşü müydü uyanışım.
Nasıl da kendi yalanlarıma kanmışım.

Şimdi özgürüm ağıtlarımdan.
Uykularıma girişini de engelledim.
Göz pınarlarıma rastık çektirdim.
Gönül bahçeme de zakkum ektirdim.
Seyrana kapalı sonsuza kadar.

09.10.2012