Sonsuza kadar… Şiiri - Oktay Çekal

Sonsuza kadar…

Karanlık;
Bir perde gibi kapandı, hayat sahnesinde.
Güneşin; Gülen yüzü görüldü, selamladı ruhları,
Rengârenk tabiat, çiçek dağıttı huzura.
Umutlar sarmaşık gülü gibi, yayıldı kök saldı,
Denizin mavisinden süzülen bir büyü başladı,
Dalgalar sahile aşk tılsımı yolladı
Gökyüzü görkemiyle masal kahramanıydı,
Bedenindeki kanatlardan selam yolladı
Yeşilin dostluğunda soluduk hayatı, tüm renklerinde kaybolduk
Hey yy! Ne duruyorsunuz;
Dostlukların dansında, halsiz kalana kadar, tanışalım…
Kelebeğin şarkısını dinleyelim sessizce,
Ağaç dallarından süzülen bahar kokusunun resmini çizelim.
Ve açan her renkteki çiçeğin sevgisinde buluşalım
İçimizdeki özgür beni salalım.
Çıplak ayakla sahilde yürüsün,
Kumda bulduğu deniz kabuğu, mutluluğu anlatsın kulağına
Aksın adımlarında yaşama,
Yakamoz gecesinde aşk’ı yaşasın bedenlerde
Bir yıldız kadehinde kırmızı şarap olsun hayat
Slov bir müzik gibi aksın rüzgârın uğultusu
Yoğunlaşsın duygularda hayaller, sonsuza kadar.

Oktay ÇEKAL
25.04.2011-16.30