Sonsuza Dek Şiiri - Engin Köykolu

Sen umulmayan anda gelen rüzgâr
Bahar hüznünü yansıtırken diğer yüzüne
Güneş gibi sıcak pamuk gibi yumuşak su gibi akıcı
Meltemler kadar ılık ve mest edici
Sebepsiz sarsılmaların ardındaki
Garip bir boşluk gibi
Umut ve umutsuzluk ikilemi
Ve sonra yansımaların kulağı okşayan ahengi
Durmadan çalan plak gibi
Sonsuzlukta adını sayıklar
Ruhum ve vücudumun hücreleri

Sen gözlerin kör olduğu anda gelen manzara
Karanlığın yalnızlıkla seviştiği anda
Topraktaki tohum tomurcuklanmakta
Ve kurumuş bir su yatağı canlanmakta
Şafaktaki senfoni
Zihnimi yasladığım bulutlar
Felaket öncesi huzur gibi
Karanlıkta kurulan düşler
Aydınlıkta sönerler
Sürekli aynı tabloyu izler gibi
Karınca bakışıyla seni düşler
Zihnim ve beynimin hücreleri

Sen kelimelerin acizliğinde gelen lisan
Buhrana uğramış bir gemi
Dağlara yaslanmış gölge misali
Karanlıkta ufku seçmek gibi
Hüzün ile mutluluk arasında kezzap nehri
Bir adımın tereddüdüne düşmüş bir adam
Keşfedilmemiş, mucize hayranlık uyandıran şiir
Umulmayan anda gelen rüzgâr
Gözlerin kör olduğu anda gelen manzara
Kelimelerin acizliğinde gelen lisan
Ömrüme atılan kördüğüm gibi
Sonsuza dek sana bağlı
Benliğim ve bedenimin hücreleri.