Bir damla kar suyuna yazıldı
Yitip gitmeler
Ve mevsimler döndü
Ardı sıra…
Yokluklardı aslında ilkbaharı
Sonsuz döngüye sokan
Bir daha hiç açmamacasına
Gece mumumun sarı çiçeklerinde
Ki sarılar niçin vardı
Gülüşlerine renk veremedikçe?
Akıp giden her saniye
Beni sensizliğin kuytusunda
Darağaçlarına teslim ederken
Hafiften bir anımsama neden oluyordu
Gözlerimi mutlulukla kapamama
Ve ben sonsuza dek
Yüreğinin el değmeyecek karanlığına
Bir tutam aydınlık oluyordum…
Kayıt Tarihi : 7.5.2007 19:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serkan Canbolat](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/05/07/sonsuza-dek-12.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!