Sonsuza Değin Şiiri - Ayten Özgün

Duygularım ağır bastı yine
Senden ırak olunca bu gönlüm
Hüzünler boğuyor beni
Soluğum düğüm düğüm
Düşüncelerim çok yoğun
Biliyormusun ben sana hiç ah etmedim
Hep dualarımda oldun benim
Seni çok sevdiğimi fark etmedin
Gözlerim sende esir kaldı
Kalbim aşkınla yandı da yandı
Kahır dolu bu gönlüm
Karmakarışık düşüncelerim
Ağlama nöbetlerim
Soluğumu kesiyor
Çağlayanlar misali göz yaşlarım
Coştukça coşuyor
Durdurmak ne mümkün
Ne yana baksan hasret görüyor
Hasret soluyorum
Yüreğim yangın yeri
Öyle sevdim öyle sevdim ki seni
Öyle saf öyle temiz
Gün görmedi koca ömrüm
Her kişi kalbi kadar yaşar
Başını koyacak omuz arar
Yalnız seni seçti bu gönlüm
Hayat olması gerektiği gibi değil
Hep bir şeyler eksik kaldı hayatımızda
Hayat çok acımasız
Zaman zaman acı verdi bize
Ah vah ile geçti günüm
Yıllar yordu beni
Yüzümde yumru yumru çizgiler
Aklıma geldikçe gözlerin
Yüreğim sessiz durgun bir hal alıyor
Meğer ne çok seviyormuşum seni
Ah yar nedense hep giden sen oldun
Kalan da ben
Hep ateşlerde yanan yine ben ben
Aslında hayat bir imtihan sadece
Yaşanan koca bir ömür dediğimiz
Koca bir hiç aslında
Sevilmeden sevebilmek
Gözden akan yaşları silebilmek
Kanayan yaralara çare olabilmek
İşte budur sevmenin aslı
Hesapsız kitapsız
Kendinden ödün vermektir sevmek
Birden titreme geldi içime
İliklerime kadar üşüdüm nedense
Mevsim de yaz ama
Baktıkça batan güne
Yavaş yavaş kaybolduğumu hissediyorum
Sonsuza değin