Sonsuza Aşk Şiiri - Kendine Kadar Şaire

Ahu gözlü bir dilbere vuruldum.
Hiç koşmadım peşinden,
Bilirim koşsam yorulurdum.
Tükenirdi nefesim,
Ben zaten dökemezdim içimi.
Ne vakit görsem seni sözlerim kayıp,
Kelimeler terk eder beni.
Ne zaman işitsem sesini,
Gönül kafesimde bir kuş çırpınır sanki.
Kanatları kaburgalarıma vururdu.
Anlardım heyecan dolu çaresizliğimi,
sanki kalbim dururdu.
Gittin.
Meğer başka bir kalbi mesken bilmişsin.
Gözlerinin rengini bulaştırdın gönlüme,
Şimdi hayallerimdesin.
Sesinden dökülen her sözü ezberlettim aklıma.
Her bir hecesini yudum yudum içtim zamanında.
Beni gören divane der ama kimse bilmez.
Hali hal değil sevda yüzünden mecnun oldu demez.
Kaç iklim değişti gittiğinden beri,
Alışamadın da mı döndün geri?
Kader bu adının ardındaki sırra kimsenin aklı ermez.
Levh-i kalem yazgıya ne yazmış bilinmez.
Giderken başımdan almıştın aklımı.
Yokluğun benden bana bir parça bile bırakmadı.
Dönsen ne çare geç oldu leyli yar.
Bundan gayrı gözlerim gitmeyecek bir Leyla'yı arar.
Ah Leyli yâr!
Hangi yüce dağın yoluna vursam kendimi...
Zirvesine yakına ulaşıp da anlatsam derdimi,
Dağlar içimi dökmeye geldim sana.
Belki de Ferhat'ın halini anlamaya.