yürüyorum, yirmidört yaşında, hayatın yükü omuzlarımda
ağırlığımı taşıyamıyor, izlerim kalıyor bu yollarda
elimde, bir sigara, içime çekiyorum yarınları, bu yokuşlarda
uzaklarda, bir mutluluk görüyorum, uçurumların sonunda
gökyüzünde, kuşlar eşlik ediyor, telaşlarda, akşamın yıldızlarına koşarcasına
uykusunda bir çocuk uyanıyor, düşlerindeki mutluluğu aramakta
kıyametin adı kopuyor, bir yürek kanıyor bu sokaklarda
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
yüreğinize sağlık
saygılar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta