Sonsuz Yolculuk Şiiri - Tansu Ay

Zaman hızlıca akıp gitmekte
Sende ona kapılıp akmaktasın
Bebeklik çocukluk gençlik ha birde yaşlılık derken birde bakmışsın son duraktasın,
Seninle birlikte milyonlarca yolcu,
Ama şöför durmuş artık otobüs hareket etmiyor
Ve bir melek isimleri okuyup yanına çağırıyor,
Giden geri gelmiyor peki ya kalanlar neyi bekliyor?
Anlıyorlar ki melek azrail,
Herkeste bir hedirginliktir başlıyor,
Ama elin kolun bağlı,
Burada ne paran ne de servetin geçiyor
O bitmeyecek sandığın ömrün sona ermiş,
Peki ya en kıymetli sandığın servetin malın nerde?
Sıra senin ismine gelmiş.
Yapa yalnızsın yeni bir yolculuk için tek başınasın.
Bir zamanlar dibinden ayrılmayanlar şimdi aksine kaçıyor senden.
Yeni bir yolculuk başlıyor ve sen hazırlıksız ve tek basınasın
Yarına bıraktığın işlerin hepsi kalmış bir köşede.
Ama o sonsuz sandığın yarınların tükenmiş.
Asıl yolculuk için bavulunda bir sürü ıvır zıvır.
Pişmansın keşkeler doldurmuş kafanı.
Ama önemi yok ki keşkelerin.
Sen 'sonsuz yolculuk'ta hazırlıksızsın.