Sonsuz Yalnızlığıma Dair!

Bir martının kanatlarındaydı mutluluk
Uçabilsem yetişecektim
Bir yakalayabilseydim kanadının ucundan
Belki son bulurdu hüznüm...

Yüreğimde buruk bir acı,
Yanılgının mı, yoksa yenilginin mi ezikliği?
Bilmiyorum, cevabını bulamıyorum...

Neden alıp götürmüyor beni deniz,
Gitmek istiyorum buralardan,
İnsanların sahteliğinden, yaşanmış acıların acısından
Uzak, ulaşılamayan yerlere kaçmak istiyorum...

Yanlış mıydı duyduklarım?
Bir rüya mıydı yaşadıklarım?
Neden azıcık, bir yudum mutluluğu
Çok görüyor bana hayat ve insanlar?

Haketmiyor muyum artık mutluluğu,
Yetmedi mi çektiklerim artık,
Yetmedi mi sonu gelmez yalnızlığım?

Kalbim acıyor artık, dayanmıyor yüreğim,
Kaçıp kurtulmak istiyorum...
Ama nereye gitsem,
Peşimden gelmeyecek mi yalnızlığım?
Yine aynı şeyleri yaşamayacak mıyım?

Anladım artık sorun bende...
Ben fazla değer veriyorum, haketmeyen insanlara...
Bu böyle gittikçe de ben mutlu olamayacağım biliyorum,
Ama ne yapayım ki çözümü yok,
Çünkü ben sevdim mi gönülden seviyorum...