Sonsuz Stranım Şiiri - Mehmet Ali Esen

dengbej yüreğimin
dışa vuramadığı
dile gelmesi
sarfedilmesi güç
bağrıma çığır
dileme yakarı
şafağıma çiy
özümden
atalarımın dilinden
ejdadımdan
bana kutsal stranımsın...

ay ışığında
çisemsi yağmurun
dokunuşlarında
masmavi üşüdüğümde,,,

ve meleklerin usulca birbirine
değdirmediği
özene düzene indirdiği
karın göz alışında
her kamaşında
tattığım mutluluğumda,,,

ve bir akşam nöbetinde
güneşin aciz düştüğü saatlerde
güneşe acıdığım
güçsüzlüğüne
boğulduğum da
çığırdığım stranımsın...

dağlar ülkesinden bi nefes
teyr teburun kanadına zin,
çabasın...

direnişdir adın
savaşçılara
mevji den tüten
cıgara dumanına renk
yıldızların alnında
parlayan ışık
hançerlenmiş ay kadar
hüzne boğgunsun
ve doğanın
kuşların dilinden
yemyeşil
diclenin sukünetini
dağlayan stranımsın....