Sonsuz Sone Şiiri - Şair Bilal Yavuz

Irmaklar, ırmaklar paklar ancak şimdi şehri,
Tasını, taştan taşa vurup çığıran sular…
Pür ormanlardan nazlı bir ceylan geçer gibi,
Irmaklar, hüznümüze yeni bir çağ bağışlar.

Giderdin, gelip kurulurcası otağıma,
Dağın bağından belli, neşen gariban, içli.
Öperdin, kadim anılardan yağarcasına,
Yaralı kısrakların buruk yelelerini…

Irmaklar, ırmaklar paklar ancak şimdi bizi,
Yıkadıkça kirlenen mücrim ellerimizi…
Bir Züleyha sunarcası en derin kuyular,
Irmaklar, çölümüzü yağmurlarla kucaklar.