Sonsuz Siyahta An Şiiri - Göksel Pulat

Nefesimin, diğer nefeslerle boğuştuğu bir esnada
Topuk seslerinin vicdanın çığlıklarını kestiği anda
Toplum içinde için için yalnızlık çekilen bir hengamda
Ben, karşılaşmak istemediğim destansı gözlerine denk geldim

Sonsuz bir uçurum vardı o anda gözlerinde
İçine dalan yok olur, kaybolur bütün bütün içinde
Ruh hapsolur o boşlukta sen uçurumun en tepesinde
Hiddet dolu uğultuna hiddetsiz hayallerle daldım ben

Ben sonsuz kalbimle sonsuz siyahlarına meydan okudum
Çok çetin bir harb-ı meydan-ı siyahta boğuştum
Kulaklarımı infaz edecek nefretlik uğultunu tekrar duydum
Bilmukabele sükut-u hayallerimi meydana attım

Netce-i harbte ne kaybettim siyahları ne kazandım beyazları
Ne umutla beklerim yarınları ne de umutsuz kalan yazları
Tenini beyazlatacak siyahının demini ortaya çıkaracak demli kışları
Gönderdim tüm olanları nefesimin göz damlasının rüzgarınında