Sonsuz Sevdiğimsin Şiiri - Saffet Bilik

Sen,yıllarca tek damla yağmur yağmamış bir çölde,
susuzluktan çatlamış dudaklarıma düşen yağmur tanesi...
Sen,fırtınalı bir gecede denizin ortasına düşmüş,
ecel celladının pençelerinde ölümü beklerken,
ufkumda beliren bir liman...
Ve sen,her gece adını andıkça göğsümü daraltan,
burnumun direğini sızlatan bir acı...
Ama sen, en çok ta korkulu rüyalarımdan uyandıran gerçeğimsin....

Sen,kalbimde her an büyüdükçe büyüyen,içime sığmazım...
Ve sen,aşka dair ağzımdan çıkan her sözün,
ilk ve son muhatabı...
Sen,kollarında son nefesimi vermek istediğim,
Ama,en çok ta birlikte yaşamak ve yaşlanmak istediğimsin...

Sen,anlatmaktan,dinlemekten bıkmadığım,
Gözlerine daldıkça,kendimi bulduğumsun...
Ve sen anlatılmaz,ancak yaşanılırsın...
Sen,kalbimde ansızın başlayan bir sancı, uykusuz gecelerimin muradı....
Ama sen uykunun da en tatlı aralığısın...

Sen acı,tatlı her anımdasın,
Çünkü sen,sonsuz sevdiğimsin....