Biliyorum,her akşamın bir sabahı var.
Her ayrılığın bir sonu.
Oysa kaç defa şafaksız sabahlara uyandım
Özlemim hasretim hep ona
Kaç kere korkarak girdim yatağa.
Kabuslar gördüm korkunç, sensiz.
Koyu bir karanlığın ortasındayım
Soğuk,üşüyorum her yer buz.
Biliyorum,çok uzaklarda bir yerlerde
Hergün sabaha erişiyor akşamlar
Güneş ısıtıyor insanların içini
Neden benim sabahlarım hep kara.
Onlar gibi yaşamak hakkım.
Bende sabahlara uyanmak istiyorum
Sonsuz şafakları getirin bana
Özlemim hasretim hep ona.
Kayıt Tarihi : 6.7.2024 15:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Fakirliğin getirdiği yükler ve sevdiğine kavuşamama
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!