Unutmaktan korkan gözlerim kadar yaşlı
Kalbimde ölüşüne şahit olacak kadar yaslı
Bu kadar korkunç mu olmalıydı ayrılılık ?
Hala beni bıraktığın o bomboş zifiri yerde yalnızım artık
Düşünemeden ölmek için yalvarırcasına
Kopardı bizi ölüm bir canavarcasına
Umutlarımla sulamaktan vazgeçmediğim
Ve ne hayallerim seni düşünmekten yol çevirir
Ne bu kalbimdeki küçük yara iyileştiremediğim
Kim bilebilir yaşamadığı acının her bir darbesini ?
Kimin derin gözlerinde bulursun anlatamadığı hikayesini ?
Günler geçtikçe hislerin de mi zayıflar ?
Zaman gerçekten kahretmek için doğru anı mı kollar ?
Gülün dikenleri kanatır da sesin çıkmaz
Büyüdüğünü anlarsın bu sokak artık çıkmaz
Neden zarar verir bu kadar anılar ?
Kaybettiğin diğer yarından kalanlar
Çaldı mı kapımızı ateşler içindeki kar tanesi ?
Ayrılık vakti çattığında dudaklarındaki son sesi
Kayıt Tarihi : 17.9.2023 00:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Başlıktaki gibi hepimiz sonsuz bir okyanusun üzerindeki bir tane gibiyiz. Birbirimizden farklı ve benzer yanlarımız var. Bazılarımız acılarımızı dışa vururken bazılarımız acıları içinde saklar, bazılarımız onlarca kişi içinde yalnızken bazılarımız yalnızlık içinde tek bir kişiyiz. Hayatın bizi farklı yanlarımızla kucaklaması dileğiyle ...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!