Sonsuz NUR Şiiri - Necdet Erem

Elmastan kılıçları, zümrütten kalkanları,
Ellerinde kalemler, nur saçıyor hatları,
Gönülleri coşturur, Barladan doğan O nur
Karanlıkları kovar, Kur-anın yıldızları.

Beşere müjde taşır, Barla’nın pınarları,
Bu günü unutmuşlar, tek hedef yarınları,
Sanki semadan inmiş, yüzlerinden akan nur,
Cennetten müjde verir, rahatlatır ruhları.

Elinde tevhid nuru, gönlünde heyecan var,
Bak sığmıyor kabına, dünya ona gelir dar,
Zulme zulmete düşman, elindeki silah nur,
Kim düşman olur olsun, Mevla olsun ona yar.

Kışta geldim demişti, bahar müjdeleriyle,
Haykırdı hürriyeti, zulme o gür sesiyle,
Yusuf gibi zindanda, doğdu ilahi bir nur,
Canlı cansız konuştu, onda Kur-an diliyle.

Zamanı aşkın sözler, söyledin sen Barladan,
Bir külliyat yazdın ki, Kur-andaki nurlardan,
Bitti artık karanlık, yine doğdu sonsuz nur.
Şirke geçit vermedin, Muhammmedi surlardan.