Sonsuz Masal Şiiri - Nazif Kara

Şu yağmurlu soğuk gecelerle yok hiç derdim,
Soluk bir gül vardı hep onun adını derdim.
Gölgeden geceler ışık tutun güneşime,
Ve okyanuslar yağmur olun şu ateşime.
Yağmur olup su serpin ki dinsin kalp ağrısı,
Pus'lasız bu yol ne doğusu var ne batısı...
Ne gecesi var ne gündüzü bu sarhoşluğun,
Yapayalnız en dibindeyim koca boşluğun...
Bir tek ses bile yok hatıramda senden kalan,
Zamanla unuturmuşum acıları, yalan!
Her saniye daha fazla kanar öksüz yaram.
Tattığım her yudumda öyle acı ki biram...
Nefes almıyor artık gözlerim, senden uzak,
Göğsümdeki zincirler de ne, nedir bu tuzak?
Yokmuş cesaretim aşka yorgun düşüyorum,
Kan ağlıyor ruhum, yavaş yavaş üşüyorum,
Yarınsız dünyaya aç kaldım, yıldızlara aç...
Sonuna geldik sonsuz masalın, hadi sen de kaç!