Sonsuz Kere Yanılgı Şiiri - Ebru Ilgar

Sanki yarın ellerin,
tuttukça ertesi güne bağlıyorsun,
güçleniyor, sızıyorum
zamanın arasına.

Anlar haykırdı durdu kendini,
bulamadılar ne hecede ne gecede bizi.
İmrenişlerin bağrında sevmek diye haykırdı
inananlar.

İçimde sönen mum ışığında,
bir karıncanın gittikçe ağırlaşan telaşında,
kadınlığımın kanat çırpındığı yerlerde aradım
ben seni.

Üstümde gece boyu dışarda kalmış
bir yanılgının titremesi şimdi.
Duyuluyor mu bilmem
İçimdeki yangının tiz sesi.