Ve hayat bütün acımasızlığında akarken....
Büyütür yangından kalan küller filizlerini......
Derken kırılır en ücra köşedeki hücren.......
Cefalar hep sendedir sonsuz kere sonsuz ürüyen....
Gebedir hüzünler gecenin kör karanlığına.....
Ölüm yalnızlığına.....
Gönüllü giymişim kefen denen bu elbiseyi......
Hazan girdabında savrulur yıllar....
Ne anlar seni bekleyen bekleten sen olunca....
Ne umar mutluluk
Sen Yusuf kuyusunda Şahmaran suyunda
Kayıt Tarihi : 21.10.2012 12:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sezai Özen](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/10/21/sonsuz-kere-sonsuz-2.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)