Sonsuz Kadar… Şiiri - Aslıhan Tüylüoğlu

Günışığını tutan ellerin mi
Gözlerinse gökyüzünü boyayan.
Şimdilik bu fotoğraftan sızıyorsun
Sarışın bir düş göz kapaklarında.
Ben değil miyim yazıp duran ismini
Nasıl söylendiğini hiç bilmeden.
Buruşan gençliğimi dipdiri sabah gibi
Göğsünde masumca uyutuyorum.
Güncelerde buldum eski halimizi
Sımsıcak bakışından sızan
Yıllar meydan savaşı veriyordu.
Gecelerde acımtırak bir aşkın ayak izi…
Ben çocuk sevgili saçlarına düşen
yağmur damlasını kıskanıyorum
Mecnun’a öykünüyorum Aslı iken

İzini sürüyorum bensiz zamanlarının
Siliniyor sensizliğim günlerimden
Yetmiyor kıyıda nilüfer yetiştirmek.
Yaşını almış ömrüme inat
Her hata gençleşir ve hatırlamak…
Senelerce yazıklanmış göğsüm
Fırlıyor tenimden sustuğum aşk!
Tutuyorum nefesimi seni düşündükçe
esrik sokaklar dindiriyor taşkınlığımı.
anımsanmış, anımsanan, anımsanacak…
kolay değil söylemek kendi kendine
günahı olmayan bir suçu işlediğini.
şimdi tutturmuşum harflerin ıslığını
sorarak bunca yazdan niye sürüldüğümü.