Sonsuz Gece Şiiri - Davut Dişci

odama girdim
kapımı kilitledim
kendi kendimle konuşmaya başladım
bu konuşma şiirlerime başlarkenki gibi değil
bu konuşma kafiye ya da vezin düşürmek için değil
bu konuşma birşeyler için
bilmem

canım sıkkın odalar kesmez beni
ki zaten ne çok ses var etrafımda
kendimi bile duyamıyorum
montumu giydim dışarı attım kendimi
gecenin bu saatinde kimseler yok sokaklarda

yalnızlığım öyle zor ki
ve isteğim öyle anlatılmaz ki
bir kelimeye ne çok anlam yüklemişiz
bir kelime
kadın
sahip olanların güldüğü
benimse ağladığım

yazıyorum ellerim buz gibi
hareketlerim yazan bir adamınki gibi değil
zaten kadını olmayan adama gülerler
dışarıdayım üşüyorum
beni görseler
bana gülseler
imkanları varsa içimi görseler
mümkünse ona da gülseler

bir köpeğin ne işi var bu soğukta dışarıda?
bir köpeğin ne işi var dizelerimde?

ay dolun
ben yarım
ay hilal
ben yarım
bulutlar çıksa ayı göremesem
ben yarım

kaldırımlar demiş üstat
bense şu yazdığıma şiir demeyeceğim
kaldırımlar serseriymiş
kaldırımlar mı serseri ben mi?
gündüz olacak şu gecenin sonu
kaldırımlar çiğnenecek sayısız ayaklar altında
ah benim yüreğimde sayısız atlar tepiniyor
ah şu gece biter sabah olur ya
benim sonsuz gecem bitmiyor

sigaramı yaktım
bitene kadar yürüyeceğim
yolumun üzerinde bir köpek var
yolumu değiştireceğim
oysa ki o yol daha uzundu
ve ben yalnız başıma yürümeye çıktığımda uzun yolları daha cazip bulurum
ah sigaram bitecek
bir tane daha yakacağım
bitene kadar yürüyeceğim
sigaram bitecek bir tane daha yakacağım
paketim bitene kadar yakacağım

müşteri bekleyen bir taksi
sana gecenin bu vaktinde gelir belki müşteri
ben şu gecemde yalnızım
durakta bir adam
otobüs beklemiyor biliyorum
bu saatte otobüs yok
adam bekliyor
ben beklemiyorum
yürüyorum
ışıklarının bir tarafı yanan bir tarafı sönük
iki gidiş iki gelişli bir yolda
ben yürüyorum
bu yol cadde olmaya layık
iki tarafında apartmanlar
hepsinin ışıkları sönmüş bu vakitte
ve ben
ve ben
ah ne diyem?
ah mı diyem?
bir şu sokak lambaları parlıyor
bir de sigaramı çektiğimde közü

bir köpek karşıdan karşıya geçiyor
bir köpek
amma köpek varmış burada
amma yalnızlık varmış bende
aynı şeyleri tekrarlıyorum yine
çünkü aynı yalnızlık yineliyor beni

adamın sevdiği var
kavuşamasa da bir sevdiği var
adam yalnızlıktan şikayet ediyor
ben yalnız bile değil miyim o zaman?
kapatın çenenizi
kapatın! bu gece benim
ve ben biraz yalnızım

ne manasız boş şeyler
hani sigaram bitince bir daha yakacaktım
yaktım
o da bitti
ama iki sigara kesti
keşke yalnızlığımı tekrar tekrar yaktığımda
o da yok oluverse
keşke şu sigarayı bırakabileceğim gibi
onu da bırakabilsem

eve döneceğim
kimseye çaktırmadan eve gireceğim
odama geçeceğim
tekrar kapımı kilitliyeceğim
aynı şeyleri tekrar yaşayacağım
ve yazdığım hep aynı şeyleri tekrar yazacağım

kendimle muhabbetime doyum olmuyor
konu sıkıntısı yok
yalnızlık gecemin karanlığından taşıyor

ben ah ne yapacağım?
ben ah ne yapacağım?
şu yazdığım onlarca şiir
hep aşık olamadığım bir kadına
ve ben hep onlarca şiirime dua diyorum
ve onlarca şiirimde dua ediyorum
ah
benim şu sonsuz gecemin bitmesini istemem kötü değildir
çünkü bu gecenin beni soktuğu şu ahval kötüdür
Allah'ım
ben şu yalnızlığımda
hiçbir insanoğlunun yanımda olmadığı
bende şimdi ne gurur var ne riya ne kibir
o Allah ki bizi bizden iyi bilir
ve bize şah damarımızdan yakın değil midir?
ben bundan daha içten vallahi yalvaramam
bu yakarışım sayfalarla değil
bu yakarışım içtenliğimle ölçülsün

ben bitiyorum
yalnızlık beni aşındırıyor
ben aşındıkça da şu yalnızlığım birikiyor
bir kirli adamın yalnızlığı

ben hangi dostuma dert yanayım?
ben kime varayım?
ben ne yapayım?