İnsan ilim harflerini öğrenmeye geçmeden önce
kendi ilminin harflerini bulsa
tüm kalbini gerçek bir duyuşla ezberler.
Oysa en zor ezberlenen şeydir kalp.
Orada nice yarım kalmış sözcükler,
nice susan heceler vardır.
Orada her bir noktada, tamamlanmamış nice
noktalanmış sözcükler vardır.
Orada bir noktada susan, hecesiz nice noktalar vardır.
Orada nice yarım kalmış sözcükler,
nice söze susan,özüne susayan heceler vardır.
Orada her bir noktada suskunluğu yaşarlar.
Değil mi bir nokta bir duyuşu tamamlayan öz bir anlam?
Oysa İçimizde bir noktaya varamayan sonsuz noktalar vardır.
Hüznün içinde serinlese insan, dirilir külleri yeniden alevlenmek için.
En özel bir cümleye koymalı insan kendini.
Oradan daima bir duyuşta öze sözsüz akmak için.
Noktasıda koyulmamış olabilir bazı sözcüklerin.
En son noktaya kadar nice mana oluşturan sonsuz duyuşlar vardır...
Kayıt Tarihi : 2.3.2013 17:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuba Gürdere](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/03/02/sonsuz-duyuslar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!