İnsanın başlangıcı nasıl boşluktaysa
hükümde kendi öz duyuşlarının fiiliyle
bir ifadeye bağlıdır.
İnsan kendini daima en başta bulur en sonda değil.
Sonu içeren daima başlangıç noktasıdır.
Çünkü her insan sonunu düşünmeden yaşamda bir başlangıçtadır.
Oysa asıl son, başlangıcında ötesinde bir başlangıçta yer alır.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta