Zamana susamış sonsuz dünya.
Damağına, yanaklarına, gırtlağına takılan cesetleri hissetmeyecek kadar -susamış ya da büyük, sonsuz olduğu kadar-
Bense diri böceklerden bile korkutulmuş,
Avucuma güvenmiştim
Sonsuz olamayacak kadar uzaktım yok etmeye ve yakın, yok olmaya
Günün birinde ama gün görmeyen yuvamda
Etime acıkmış böceklerle karşılayacak beni,
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta