Büyüdük de ne oldu, diye sordukça,
Kaybolan masumiyetin ardında izler.
Gökyüzündeki yıldızlar sönmüş gibi,
Işığımızı karanlık gölgeler içinde.
Çocukluk rüyaları, birer birer uçar,
Gerçeklerle yüzleşiriz bu yolda.
Masumiyetimiz, zamanla yitip gider,
Gönlümüzde açan çiçekler soluverir.
Büyüdükçe unuttuk neşeli şarkıları,
Gizledik güzel duyguları rüyalar arasında.
Belki de büyüme, bir masalın sonu,
Ama kaybolan masumiyet bir ömre sığar.
Sonsuz büyüme, bir öğrenme yolculuğu,
Gözlerimizde parlayan umut ışığı.
Güzel günleri hatırlamak içimizde,
Çocukluğun masumiyetini yaşamakla mümkün.
Belki de büyüme, içsel bir dönüş,
Gönlümüzdeki çocuğa kucak açmak.
Sonsuz büyüme: sevgiyle, umutla,
Kaybolan masumiyetin izinde yol almak.
Kayıt Tarihi : 4.2.2024 15:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!