Büyüdük de ne oldu, dedik bir ara,
Kayboldu masumiyet, uzaklara.
Gözlerimizde beliren yaşlı izler,
Anılar arasında kaybolan gizler.
Oyunlar unutuldu, ciddiyet geldi,
Rüzgarla savrulan masum dilekler.
Sevgi mi, hırsla yarışan dünyada,
Büyüdükçe kaybolan duygular arada.
Ama belki de büyüme bir öğrenme,
Düşmek, kalkmak, yolda bir anı seçme.
Çocukluğun neşesi içimizde gizli,
Geriye dönmekse bu sonsuz büyüme.
Gönlümüzdeki çocuğu anlamak,
Bir gülüşte gizli sevgiyi bulmak.
Sonsuz büyüme, aslında bir yolculuk,
Masumiyeti hatırlamak bir öğreti, bir dokunuş.
Belki de büyüme, yeniden keşfetmektir,
Çocukluğun ışığında kaybolan izleri.
Sonsuz büyüme: sevgi, umut, güzellik,
Gönlümüzdeki çocuğu sevmekle başlar belki.
Kayıt Tarihi : 2.2.2024 21:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!