SONSUZ BOŞLUK
Sonsuz bir boşluktayım
Boşlukta son noktayım
Yıllar yılı içindeyim
Kendimi aramaktayım
Ayağımın altı derin
Baktıkça beynim bulanır
Başımın üzerindeyse
Mavi bulutlar dolanır
Yıldızlar yanar söner
Saatler boşa döner
Altımda dünya durur
Üstünde başım döner
Toprak hava su ve ateş
Bir arada madde mana
Hem ısıtır hem ışır güneş
Her saniye akar zamana
Her adım atışımda
Sanki yerler dalgalanır
Deli rüzgarlar başımda
Sonsuzluğu mırıldanır
Döner durur yerler gökler
Boşlukta salınır âlem
Uzar durur dallar kökler
Sonsuzluk beynimde elem
Kafamı kaldırıp baksam
Yıldızlara kadar çıksam
Yukarda bir şey yokmuş deyip
Kendimi boşluğa bıraksam
Arıyorken ben beni
Boşluğun ortasında
Sonra buldum kendimi
En derin noktasında
Alem benim içimde
Ben alemin içindeyim
Herşey farklı biçimde
Ne nasıl ve niçindeyim
Hem varda hem yoktayım
Hem azda hem çoktayım
Zerre Kürre bir âlemde
Sonsuzlukta bir noktayım
Gözlerimin önünde
Uzar gider bir sonsuzluk
Kızgın güneşin altında
Beni saran bu boşluk
Hiç dinmeyen susuzluk
Dünyayı uçursam da
Uzayı patlatsam da
Evreni yok etsem de
Boşluk yinede boşluk
1998/ Şebinkarahisar
Kayıt Tarihi : 22.12.2020 19:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Arıyorken ben beni
Boşluğun ortasında
Sonra buldum kendimi
En derin noktasında
Nefsini bilen Rabbini bilir
hakikatinin açılımı gibi bir ifade
Tebrikler sayın şairim.
Değerli yorumunuz için teşekkür ederim. Selam ile
TÜM YORUMLAR (1)